Posiadanie rezydencji podatkowej na Malcie jest korzystne z wielu powodów, m.in. dlatego, że Malta to kraj obierający zasadę nieograniczonego obowiązku podatkowego głównie na kryterium siedziby zarządu (tzw. management and control). Korzysta z dorobku anglosaskiej doktryny common law, utrzymując preferencyjne warunki opodatkowania dochodu. Jednak, aby móc korzystać ze wspomnianych przywilejów, w pierwszej kolejności należy poznać możliwe rodzaje rezydencji podatkowej na Malcie.
Maltański system prawny przewiduje cztery rodzaje rezydencji podatkowej, którą mogą uzyskać cudzoziemcy: ordinary residence, permanent residence, long-term residence i temporary residence.
Ordinary residence
To tzw. rezydencja zwykła, najkorzystniejszy i najczęściej rekomendowany rodzaj rezydencji podatkowej, dzięki któremu osoba fizyczna może uzyskać maltański numer NIP. Jest to niezwykle istotne z uwagi na przepisy dotyczące spółek zagranicznych kontrolowanych (“CFC – Controlled Foreign Company”) oraz standardy raportowania (“CRS – Common Reporting Standard”).
Koncepcja CFC polega na konieczności uwzględniania i opodatkowania przez polskiego podatnika, posiadającego nieograniczony obowiązek podatkowy, dochodów pochodzących z kontrolowanego przez tego podatnika podmiotu powiązanego (spółki, fundacji), mającego siedzibę w tzw. raju podatkowym lub też w określonych przypadkach na terenie UE.
Celem regulacji CFC jest przede wszystkim wykluczenie sytuacji, w której polski podatnik transferuje dochody do podmiotu powiązanego, mającego siedzibę w kraju stosującym niski poziom opodatkowania lub całkowite zwolnienie z opodatkowania.
Polskich podatników obowiązuje nieograniczony obowiązek podatkowy odnoszący się do dochodów uzyskiwanych na całym świecie. Na Malcie natomiast w odniesieniu do dochodów osób fizycznych, obowiązuje zasada terytorialności, zgodnie z którą nie płacą one podatku od dochodów uzyskanych ze źródeł leżących poza terytorium Malty. Obowiązek podatkowy powstaje tylko jeśli dochód zostanie otrzymany na Malcie lub zostanie przeniesiony do majątku gromadzonego na Malcie.
Permanent residence
Obywatele Unii Europejskiej, Szwajcarii a także mieszkańcy Europejskiego Obszaru Gospodarczego mogą ubiegać się o tzw. stałą rezydencję na Malcie na podstawie stałego, legalnego pobytu na Malcie trwającego co najmniej 5 lat. Osoby ubiegające się o uzyskanie takiego rodzaju rezydencji podatkowej na Malcie, nie powinny przebywać poza jej terytorium dłużej niż 6 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego.
Long-term residence
Osoby niebędące obywatelami Unii Europejskiej mogą starać się o rezydencję długoterminową, o ile przebywają na Malcie legalnie i nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat. Wnioskodawcy ubiegający się o ten typ rezydencji nie powinni opuszczać terytorium Malty na dłużej niż 6 miesięcy w ciągu jednego roku kalendarzowego, a łącznie – w ciągu tych 5 lat – nie dłużej niż 10 miesięcy.
Temporary residence
To tzw. czasowa rezydencja. O taki rodzaj rezydencji mogą ubiegać się tylko w indywidualnych przypadkach osoby niebędące obywatelami Unii Europejskiej, które przebywają na Malcie dłużej niż 3 miesiące.
Podsumowanie
Każdorazowo, przed podjęciem decyzji o zmianie rezydencji podatkowej, należy przeanalizować swoją sytuację i uwzględnić indywidualne okoliczności. W razie jakichkolwiek wątpliwości, Dział Prawa Handlowego i Obrotu Międzynarodowego służy pomocą.
