Regulacje dotyczące opodatkowania dochodów uzyskanych z zagranicznej spółki kontrolowanej tzw. Controlled Foreign Corporation (CFC), zostały wprowadzone do polskich ustaw o podatkach dochodowych (art. 24a ustawy o CIT oraz art. 30f ustawy o PIT) z dniem 1 stycznia 2015 roku. Od dnia 1 stycznia 2018 roku przepisy te uległy istotnej modyfikacji, wynikającej z konieczności częściowej implementacji dyrektywy 2016/1164 z 12 lipca 2016 roku (dyrektywa ATAD).
Koncepcja CFC polega na konieczności uwzględniania i opodatkowania przez polskiego podatnika, posiadającego nieograniczony obowiązek podatkowy, dochodów pochodzących z kontrolowanego przez tego podatnika podmiotu powiązanego (spółki, fundacji), mającego siedzibę w tzw. raju podatkowym lub też w określonych przypadkach na terenie UE. Celem regulacji CFC jest przede wszystkim wykluczenie sytuacji, w której polski podatnik transferuje dochody do podmiotu powiązanego, mającego siedzibę w kraju stosującym niski poziom opodatkowania lub całkowite zwolnienie z opodatkowania.
Obowiązujące kryteria kwalifikujące dany podmiot jako CFC dotyczą różnych przesłanek, które powinny być spełnione przy weryfikacji łącznie i są następujące:
- przynajmniej 50% wysokość udziału podatnika w spółce zagranicznej, przy czym przepisy nakazują oceniać spełnienie kryterium 50% progu także przez pryzmat podmiotów powiązanych z podatnikiem
- przynajmniej 33% przychodów spółki zagranicznej pochodzi z należności pasywnych (dywidendy, odsetki, należności licencyjne etc.)
- poziom opodatkowania w państwie siedziby zagranicznej spółki kontrolowanej stanowi mniej niż połowę (50%) hipotetycznego podatku, który byłby zapłacony w Polsce,
Ponadto spełnienie wymogów unijnej dyrektywy ATAD ma obecnie zastosowanie do wszystkich spółek zagranicznych, bez względu na to czy ich dochody nie przekraczają kwoty stanowiącej równowartość 250.000 EUR (dyrektywa nie przewiduje w tym zakresie, żadnego progu).